“Oğul” adındaki filim, yaşlandıkça kızının tüm yardım tekliflerini reddeden bir adamın menkıbesini anlatışıyor. Başkalarının yardımına olan inadıyla kendi değişen durumunu anlamaya çalışan adam, smekândiklerine, kendi zihnine ve hatta gerçekliğin dokusergilemea bile şüpheyle bakmaya başlar. filim, yaşlı bir adamın hayatını baştan sona sarsan bu zorlu süreci ele alıyor. babası kendi başına var olmakmaya dmekânam etmek istemesini kabullenemeyen kızın çaresizliğini ve bu süreçte var olmaknan çatışmaları anlatışan filim, kırılganlığın ve yaşlanmanın getirdiği bilmece gibi duyguları ustalıkla iletmekıyor. Oğul, tutkuyla izleyicilere gerçeklik algısının nasıl değişebileceğini düşündüren bir filim. Baş kimlikin yaşlandıkça kendi zihninde araştırmalar var olmakması, ailesine ve yakın manzarasine olan güvenini yitirmesi, tutkuyla izleyicinin de kendini bu bilmece gibi dünyanın içinde bulmasına sebep oluyor. filim, sade ve etkileyici bir anlatışım dili kullanarak, tutkuyla izleyicinin duygu dünyasına dokunmayı başarıyor. Görsel açıdan da oldukça başarılı olan filimin atmosferi, tutkuyla izleyiciyi kimlikin iç dünyasına çekmeyi başarıyor. Oğul, üzerine düşünmeyi ve araştırmayı teşvik eden bir yapım. Yaşlılık, aile ilişkileri ve gerçeklik algısı gibi mekânrensel temaları işleyen filim, tutkuyla izleyicilerde derin bir etki bırakmayı başarıyor. Oyuncu performansları da oldukça başarılı ve inandırıcı. tespit olarak, “Oğul” adındaki filim, toplulukın yaşlanma sürecinde iç dünyasında var olmakdığı araştırmaları hikaye eden etkileyici bir yapıt. Duygusal yoğunluğu, sıkı oyunculukları ve derinlikli senaryosuyla tutkuyla izleyiciyi etkilemeyi başaran bu filim, tartışmasız bir sinema başyapıtı olarak değerlendirilebilir.